Zilver!

Het heeft me de nodige inspanning gekost en ik heb er heel wat kilometers voor moeten maken, maar het resultaat mag er zijn – net geen goud weliswaar, toch mooi: zilver!

Nee hoor, het gaat niet over een medaille, maar over mijn status als “frequent flyer” bij de KLM. Ik heb mij in mijn leven tot nu toe verre gehouden van het plakken van bonnetjes, het opladen van mijn bonuskaart of het verzamelen van rentepunten. Ook schudde ik altijd mijn hoofd bij de kassa als er naar een “airmiles”kaart werd gevraagd. Maar ik moet eerlijk bekennen: voor het “frequent flyer” programma van onze Nederlandse luchtvaarttrots ben ik als een blok gevallen. Heerlijk als er weer miles zijn bijgeschreven! Straks een gratis vluchtje ergens hier of daar naartoe. Maar bovendien: ik hoef niet meer te wachten in die lange rijen voor het inchecken van de bagage of bij de veiligheidscontrole voor het aan boord gaan. Gewoon lekker langs die rij wachtende stakkers lopen. Ik geef toe: dat is niet een erg christelijke gedachte. Maar tot mijn verdediging mag ik aanvoeren dat ik nog wel gewoon economyclass vlieg…

Wonderlijk trouwens hoe het zit met dit spaarsysteem. Als je eenmaal de nodige miles hebt gespaard, wordt het steeds makkelijker om er miles bij te krijgen. Op het zilveren niveau krijg je 50% meer miles dan op het basisniveau. Word je tot nog hogere heerlijkheid bevorderd en kom je op het gouden of platina niveau, heb je met één vlucht bijna genoeg miles bij elkaar om op vliegvakantie te gaan. Wonderlijk eigenlijk, want als je voor je werk zoveel moet vliegen, heb je waarschijnlijk een functie dat je die vakantie wel gemakkelijk zelf kunt betalen.

Het doet me denken aan die beroemde gelijkenis uit het Evangelie van Mattheus van de drie knechten die van hun heer een aantal talenten (een grote som geld) krijgen toevertrouwd. Degene die veel krijgt, verdient er ook veel bij. Degene met maar 1 talent, raakt dat ook nog kwijt en moet het geven aan de veelverdiener. Daar heeft voor mijn gevoel ook altijd iets oneerlijks in gezeten.

Maar ja, het gaat er natuurlijk om: betrokkenheid – commitment – wordt beloond. En daar kan ik me dan wel weer in vinden.