Nog alles even af

Wellicht ben ik de enige die er last van heeft: net voordat je vertrekt, wil je alles nog even af hebben. Op de to-do-list staan al wekenlang items waar je niet aan bent toegekomen. Nu je op reis gaat, moeten die items toch nog even worden afgewerkt. Met als gevolg dat je de laatste dagen voor je vertrek zwaar gestrest bezig bent met stukken te schrijven, mails te verzenden, brieven te posten, te bellen en wat al niet meer. De koffer kan nog net op het laatst worden ingepakt. Zodra je vertrokken bent, besef je dat je door al die drukte dit of dat vergeten bent. Had ik nou maar in die weken ervoor nog eventjes wat punten van het lijstje aangepakt en niet naar die film zitten blijven kijken!! Dan was ik veel rustiger vertrokken.

Ik weet niet waar die innerlijke dwang om alles voor vertrek nog af te krijgen vandaan komt. In feite kunnen een heleboel dingen die al lang op het lijstje staan nog best een weekje of meer wachten. Maar op de één of andere manier is het af en toe nodig een “opgeruimd gevoel” te kunnen hebben. Dat wil je als je op reis gaat. Dat kun je ook hebben als je visite krijgt en je het huis nog even aan kant wilt hebben. Als student waren het voor mij, denk ik, de enige momenten dat ik aan opruimen toe kwam: net voor het moment als mijn ouders op bezoek kwamen. Voor het schrijven van een stuk is het naderen van de deadline vaak de beste motivatie om aan de slag te gaan.

Blijkbaar hebben we af en toe druk op de ketel nodig om eens even echt door te pakken en achterstallig onderhoud op ons uitstelgedrag te plegen. Maar zoals gezegd: het kan ook leiden tot stress, waardoor de start van de reis of visite niet echt gelukkig is. Het kan soms ook de kunst zijn om de dingen te laten – en te denken: dat komt wel als ik terug ben.

In feite geldt dat ook voor het leven zelf. Gelukkig zit er een grens aan het leven, anders zouden we misschien sommige zaken eeuwig blijven uitstellen. Voor alles is er een tijd, om met Prediker – de oude wijsheidsleraar uit de Bijbel – te spreken. Toch hoop ik dat er zoiets als een eeuwig leven mag bestaan waar er tijd is om losse eindjes af te werken. Ik verwacht  niet dat dat eeuwige leven tijd-loos zal zijn. Zonder besef van verleden en toekomst wordt het leven namelijk wel vlak. Alleen zal het verleden in het licht van de eeuwigheid je niet meer kunnen achtervolgen. En de toekomst lijkt niet meer op een wekker die op aflopen staat en rinkelt op het moment dat je doodgaat. Zoiets. Ik kan er ook alleen maar in abstracte termen over nadenken. Wel probeer ik mijzelf een levenshouding aan te meten, dat ik leef alsof ik eeuwig de tijd heb. Want als je eeuwig de tijd hebt, komt vanzelf alles af.

Makker gezegd dan gedaan. Met het schrijven van deze weblog kan ik in ieder geval 1 puntje van mijn to-do-list afstrepen. Morgen vertrek ik trouwens naar Engeland voor een week projectbezoek.

To Do List

This entry was posted in Niet gecategoriseerd. Bookmark the permalink.

2 Responses to Nog alles even af

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *