Gas, water, licht

Bij het woord “gas” moet iedereen deze dagen denken aan de verschrikkelijke burgeroorlog in Syrië. Van de week verscheen een rapport van de Verenigde Naties waarin uitvoerig wordt beschreven hoe alle betrokken partijen zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden. Het regeringsleger heeft waarschijnlijk chemische wapens ingezet tegen de burgerbevolking, maar ook de rebellen hebben burgers  niet ongemoeid gelaten. Ik moet zeggen: het zijn van die momenten dat je het liefst de krant dichtslaat en de televisie uitzet. Wat moet je hiervan maken? Het is geen conflict waar je simpelweg een goede en een slechte partij kunt aanwijzen. Wat me wel opvalt in de media: de wijze waarop de Amerikaanse president Barak Obama wordt weggezet als een besluiteloos president. Het leek wel of de kranten zich al helemaal hadden verheugd op een Amerikaanse aanval op Syrië en daarom teleurgesteld waren in het uitstel daarvan. Zo kopte kwaliteitskrant NRC afgelopen dinsdag: “Diplomatieke uitweg Syrië doemt op”. Hoezo “opdoemen”? Is diplomatiek overleg een doemscenario? Wat mij betreft wordt wapengekletter zo lang mogelijk uitgesteld. Maar ja, misschien lijk ik misschien ook wel meer op een duif dan op een havik.

20130913_142100

Met een heel ander soort gas had ik de afgelopen week te maken tijdens mijn bezoek aan een sleephopperzuiger in IJmuiden. Die was bezig de haven uit te baggeren, maar daarbij kwam veel H2S of zwavelwaterstof vrij. Dit spul staat bekend om zijn “rotte eieren” lucht. De geur is echter nog niet zo’n probleem, een hoge concentratie ervan is gevaarlijk voor de gezondheid. Veiligheid voor alles – dus liepen we rond met piepers aan boord die aangaven wanneer de hoeveelheid H2S in de lucht teveel werd. Dan moest er even met baggeren worden gestopt. Het was inktzwarte bagger met bubbels, nog het meest lijkend op de “heksensoep” die de kinderen vroeger wel eens brouwden met allerlei soorten viezigheid. Ja, ook dat is de wereld van de waterbouw: dan moet je het even zien vol te houden. De haven van IJmuiden is in ieder geval voorlopig weer goed toegankelijk.

Bubbles in modder

Als je als pastor bij mensen gaat graven, moet je soms ook voorzichtig zijn. In de diepere lagen van iemands leven kunnen zich zaken bevinden die heftige reacties kunnen oproepen, ook bij jezelf als pastor. De kunst is dan om het gesprek vol te houden met elkaar. En soms moet je even stoppen met praten…

Een bijzonder lichtpunt in verband met het geweld in Syrië zag in de afgelopen week ook op de televisie. Het journaal liet een ziekenhuis zien in Noord-Israël – vlakbij de Golanhoogte – waar Syrische gewonden gastvrij een onthaal vinden. Of het burgers zijn of militairen, alle medische middelen worden ingezet om de gezworen aartsvijanden te helpen. Het leidt weer tot een heel ander soort conflict bij mensen, namelijk het innerlijk conflict: hoe kan het dat deze Joodse vijanden van mij gewoon aardig doen en mijn wonden verbinden? En: deze kwetsbare Syriërs zijn ook gewoon mensen. Zo zijn er binnen de grenzen van het aloude beloofde land nog steeds barmhartige Samaritanen te vinden.

This entry was posted in Niet gecategoriseerd. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *