Zelf doen is in. Na zelf je eigen jam maken, taarten bakken en bierbrouwen is nu ook zelf koffiebonen branden aan de beurt. Ik las het dit weekend in de krant: “Alle gemaksapparaten en sexy reclames ten spijt – er gaat niets boven (de geur van) een verse maling zelfgebrande bonen.”
De moderne mens lijkt het een beetje gehad te hebben met de zegeningen van de industriele cultuur. Het begon een paar jaar geleden met een pleidooi voor “slow food” en biologische producten. Inmiddels is daar een hele ris aan doe-het-zelf-activiteiten bijgekomen. We hebben daar nu ook met al onze vrije tijd de gelegenheid voor. Zelf vis roken is niet alleen meer voorbehouden aan de inwoners van Arnemuiden en Urk. Zelf mayonaise maken is ook niet zo moeilijk. En Albert Heijn scoort goed met het aanbieden van kant-en-klare opgroeibakjes om zelf groenten en kruiden te kweken.
Ik vermoed dat deze zelf-maak-rage alles te maken heeft met de uren die we tegenwoordig achter beeldschermen doorbrengen. De resultaten van onze computeruren zijn weinig tastbaar. Hooguit zie je cijfers op je scherm of kun je iets printen. Maar wat je met je handen maakt en produceert, kun je vastpakken, proeven of neerzetten. Dat geeft eerlijke voldoening. De zelf-doe-ervaring gaat terug tot onze kleutertijd waar we trots konden zijn op onze eerste eigen werkstukken.
In de maritieme wereld is zelf-doen heel gewoon. Op een schip wordt zelf water gemaakt, brood gebakken, iedere dag goed gekookt en wat al nog meer. De BBQ wordt uit een olievat gemaakt. Een oude boei wordt tot stoel omgetoverd. Bovendien wordt ook nog (bijna) alles zelf gerepareerd.
Zonder zelf-doen zou je op het water niet ver komen. Zoals vaker hebben ze aan boord al lang door waar de rest van de maatschappij nog achter moet komen. Alleen dat bierbrouwen wordt een beetje lastig als de boel is droog gelegd.
2 Responses to Zelf doen