Schone bagger – kan dat wel? Is dat geen innerlijke tegenspraak? Want bij bagger denk je toch automatisch aan modder en andere vuiligheid. Er is juist echter veel aandacht gekomen voor milieuvriendelijke technieken in de waterbouw en voor een duurzame benadering.
Afgelopen week mocht ik deelnemen aan een conferentie van de International Association of Dredging Companies. Thema: “Dredging for sustainable infrastructure”. De sector wil niet wachten totdat de politiek klaar is voor duurzame waterbouwoplossingen. Een duurzame benadering is ook een kwestie van eigen verantwoordelijkheid.
Wat betreft de terminologie was er misschien nog wel wat af te dingen op het thema. Immers, de meest duurzame waterbouwwerken bestaan uit steen en asfalt. Een harde dijk gaat vele jaren mee. Terwijl men juist op zoek is naar een minder harde afbakening tussen land en water: eilanden voor de kust, moerassen en overloopgebieden kunnen voor een veel duurzamere bescherming tegen de alsmaar hoger wordende zeespiegel zorgen.
Tijdens de conferentie vormde het Westerscheldegebied een casus – toen kwam het voor mij als burger van Zeeland wel heel dichtbij. Blijven we ons vertrouwen stellen op “harde oplossingen” als hogere dijken, dammen en wellicht een stormvloedkering? Of kiezen we voor een andere benadering? Op de conferentie werd ook duidelijk benoemd dat er aan de nieuwere technieken nog een boel onzekerheden kleven. Juist als burger wil je dat natuurlijk niet. Maar ook daar wordt aan gewerkt – met risico-analyses en zgn. adaptief management probeert men grip te krijgen op de mogelijke consequenties van het gebruik van nieuwe technieken.
Temidden van alle technische discussies – waar ik natuurlijk een volstrekte leek in ben – viel me wel weer op hoe de menselijke factor niet genegeerd kan worden. Voor ingenieurs is dat soms een lastig verhaal. Iets moois uitvinden is één ding, er draagvlak voor krijgen is een ander verhaal. Het vereist een verdere omslag in het denken binnen de bedrijven, waarbij het niet alleen meer om productie en kuubs zand draait. En het vereist een omslag in de samenleving, dat we met z’n allen bereid moeten zijn daarvoor meer te betalen en niet alleen naar het goedkoopste kostenplaatje te kijken. Ik ben me in ieder geval weer een stuk bewuster geworden van het belang van en de mogelijkheden voor een duurzame omgang met mens en milieu.
Tijdens de conferentie werd een “delta van de toekomst” gecreeerd
