Gisteren kwam ik thuis van mijn eerste reis naar het Afrikaanse continent (Egypte tel ik gemakshalve maar niet mee): op bezoek in Mombasa in Kenia bij een prachtig havenaanlegproject. Van te voren had ik van alles bedacht over wat ik zou gaan zien: drukke straten met veel verkeer, golfplaathutjes, lawaai, tropische palmen, mensen aan de kant van de weg, weggegooid vuilnis, grote contrasten tussen arm en rijk.
Maar het eerste wat ik echt zag van Afrika was de zonsopgang net voordat we zouden gaan landen voor de eerste stop in Nairobe. Een rode zon achter donker afstekende wolken. Een zonsopgang zoals je die bij ons niet ziet. Zonlicht op zijn mooist. En ik moest denken aan het liedje van Rikkert Zuiderveld (op de CD “Wereldwijs”):
Deze zilveren vogel
Zweeft naar het zuiden
Op de wet van de wind en de mechanica
Zo’n tienduizend meter
Boven de heuvels
Van wat ze noemen donker Afrika
En ik heb de zon zien opgaan
Uit mijn vliegtuigraam
Ik heb de zon zien opgaan
Over Afrika
En over zijn kinderen
We hebben het in de auto voor onze meiden tienduizend keer gedraaid – en nu ineens snapte ik wat Rikkert echt bedoelde.
Het is een mooi bezoek geworden…
De kust voor Mombasa (de zonsopgang was wat lastig te fotograferen …)
